Herbata bambusowa
Pisząc tytuł nowego wpisu powinnam raczej użyć określenia „herbatka” bo przecież bambus nie ma nic wspólnego z Camellia Sinensis, czyli prawdziwą herbatą. A zatem niech będzie określenie herbatka bambusowa, znacznie bliżej jej do ziołowych.
W Polsce bambus kojarzy się z różnymi wyrobami użytkowymi, pędami dodawanymi do potraw, ewentualnie zieloną ozdobą mieszkania. A okazuje się, że można go też zaparzyć i popijać jak herbatę. Już jakiś czas temu czytałam o zdrowotnych właściwościach herbatki bambusowej, jest ich masa, ale zawsze uważam, że na owe cudowne właściwości trzeba patrzeć przez palce.
Mimo wszystko postanowiłam spróbować, ciekawa byłam przede wszystkim smaku. Zanim jednak o tym napiszę, kilka słów o właściwościach. Trudno jest mi ocenić ile w tym prawdy, ale może choć trochę? Najwięcej pisze się o zawartości bardzo dużej ilości krzemionki, która świetnie działa na kości, włosy, paznokcie oraz skórę (cellulit). Podobno jest jej znacznie więcej niż w znanym u nas skrzypie. Poza tym w naparze znajdziemy sporo błonnika, mikroelementy, przeciwutleniacze. Bez względu na to w jakim procencie jest to wszystko prawdą nie powinien zaszkodzić, a wręcz przeciwnie. Można mieć obawy czy podczas uprawy nie użyto zbyt wielu środków chemicznych, ale kupując coś w sklepach ze zdrową żywnością staramy się przynajmniej wierzyć, że tak nie jest.
Czas na wrażenia z pierwszych degustacji. Ogólnie herbatka bambusowa przypomina zieloną. Smak delikatny, trawiasty i nawet dość słodki, kompletnie bez goryczki czy cierpkości. Popijałam napar i stale wyczuwałam w nim jeszcze jeden smak, właściwie mocniej wyczuwalne było to w samym zapachu. Trudno jest mi z czymś skojarzyć, coś jakby delikatnie orzechowego?
Jak parzyć? Zalecana temperatura wody to 100 stopni, ja jednak odrobinę ją obniżałam, do około 95. Czas parzenia to 3 do 5 minut. Próbowałam kolejnych parzeń, drugie jest jak najbardziej możliwe, natomiast kolejne lepiej sobie darować. W przypadku podwójnego zalewania, pierwsze nie dłużej niż 3 minuty (u mnie w gaiwanie dwie), natomiast drugie nawet do 10 minut.
Bardzo subtelny smak, brak kofeiny i pewne właściwości lecznicze, nic tylko popijać, przy okazji odmieniając nieco herbaciano – ziołowe menu.
W Polsce bambus kojarzy się z różnymi wyrobami użytkowymi, pędami dodawanymi do potraw, ewentualnie zieloną ozdobą mieszkania. A okazuje się, że można go też zaparzyć i popijać jak herbatę. Już jakiś czas temu czytałam o zdrowotnych właściwościach herbatki bambusowej, jest ich masa, ale zawsze uważam, że na owe cudowne właściwości trzeba patrzeć przez palce.
Mimo wszystko postanowiłam spróbować, ciekawa byłam przede wszystkim smaku. Zanim jednak o tym napiszę, kilka słów o właściwościach. Trudno jest mi ocenić ile w tym prawdy, ale może choć trochę? Najwięcej pisze się o zawartości bardzo dużej ilości krzemionki, która świetnie działa na kości, włosy, paznokcie oraz skórę (cellulit). Podobno jest jej znacznie więcej niż w znanym u nas skrzypie. Poza tym w naparze znajdziemy sporo błonnika, mikroelementy, przeciwutleniacze. Bez względu na to w jakim procencie jest to wszystko prawdą nie powinien zaszkodzić, a wręcz przeciwnie. Można mieć obawy czy podczas uprawy nie użyto zbyt wielu środków chemicznych, ale kupując coś w sklepach ze zdrową żywnością staramy się przynajmniej wierzyć, że tak nie jest.
Czas na wrażenia z pierwszych degustacji. Ogólnie herbatka bambusowa przypomina zieloną. Smak delikatny, trawiasty i nawet dość słodki, kompletnie bez goryczki czy cierpkości. Popijałam napar i stale wyczuwałam w nim jeszcze jeden smak, właściwie mocniej wyczuwalne było to w samym zapachu. Trudno jest mi z czymś skojarzyć, coś jakby delikatnie orzechowego?
Jak parzyć? Zalecana temperatura wody to 100 stopni, ja jednak odrobinę ją obniżałam, do około 95. Czas parzenia to 3 do 5 minut. Próbowałam kolejnych parzeń, drugie jest jak najbardziej możliwe, natomiast kolejne lepiej sobie darować. W przypadku podwójnego zalewania, pierwsze nie dłużej niż 3 minuty (u mnie w gaiwanie dwie), natomiast drugie nawet do 10 minut.
Bardzo subtelny smak, brak kofeiny i pewne właściwości lecznicze, nic tylko popijać, przy okazji odmieniając nieco herbaciano – ziołowe menu.
